VISIT JEJU

Karya agung seni bina iaitu Muzium Bonte Itami Jun menunjukkan pengaliran landskap landai yang mengalir dari puncak Gunung Hallasan ke pantai Pulau Jeju. Di Hotel Podo, kami menemukan semula keindahan rumah tradisional bebumbung jerami Jeju dan oreum yang dihormati di pulau ini. Seni yang dilahirkan dalam situasi terdesak, seperti kaligrafi Chusa Kim Jeong-hui dan karya seni Lee Jung-seop, menunjukkan kepada kita kuasa inspirasi yang ada di Jeju untuk membantu orang ramai mengatasi kesukaran dan membuat perkara baharu. Kita dapat melihat dan merasai air mata Pulau Jeju dalam titisan air Kim Tschang Yeul yang menjalin hubungan dengan pulau ini dalam tempoh setahun setengah yang beliau menetap semasa Perang Korea. Byun Shiji menunjukkan kepada kita melalui karya seni beliau bahawa cahaya dan angin Jeju mempunyai warna dan Lee Wal-jong membayangkan untuk kita rupa Jeju sebagai tempat kemakmuran bersama yang semua konflik terlerai. Sebuah karya agung tidak memberikan keseronokan yang mudah; tetapi menuntut kerjasama tahap tertinggi daripada pemerhati. Oleh itu, karya agung terhebat ialah Pulau Jeju itu sendiri.

Byun Shiji dilahirkan di Seohong-dong, Seogwipo-si dalam sebuah keluarga yang kaya. Pada tahun 1931, beliau dan keluarga beliau berhijrah ke Jepun yang beliau mengalami kecederaan parah pada kaki kanan beliau semasa bertanding dalam satu perlawanan gusti semasa darjah dua. Kecederaan ini menyebabkan kehilangan upaya sepanjang hayat. Apabila beliau tidak lagi dapat bersukan, beliau mengalihkan tenaga beliau yang luar biasa kepada seni. 

Byun Shiji melanjutkan pelajaran dalam jurusan seni lukis Barat di kolej seni, tetapi beliau juga berminat dengan lukisan Asia, jadi beliau belajar kaligrafi sendiri. Pada tahun 1948, Byun Shiji yang berusia 23 tahun menjadi individu termuda yang pernah memenangi hadiah utama dalam pertandingan seni paling berprestij di Jepun yang dianjurkan oleh Kofukai. Rekod ini masih belum dapat dipecahkan hingga hari ini. Pada tahun 1949, beliau mengadakan pameran solo pertama beliau di Galeri Shiseido di Ginza, Tokyo, penghormatan yang diberikan kepada artis elit sahaja. (Sama seperti Pablo Picasso yang dilahirkan di Sepanyol menghabiskan sebahagian besar hidup beliau di Perancis tetapi karya seni beliau menunjukkan minat mendalam warga Sepanyol itu, Byun Shiji tanpa disedari mencipta karya seni yang menunjukkan unsur Korea yang tidak boleh ditiru oleh seniman Jepun.) Byun Shiji yang mempunyai masa depan terjamin sebagai seniman di Jepun kembali ke Korea secara tetap pada tahun 1957 pada usia 31 tahun atas permintaan presiden Universiti Kebangsaan Seoul untuk kembali demi kemajuan seni di Korea. 

Menjelang tahun 1960-an, seniman Korea telah memasuki pasaran Eropah secara aktif. Namun begitu, Byun Shiji memutuskan untuk pulang ke kampung halaman beliau, Pulau Jeju. Semasa di Jeju, beliau bekerja tanpa mengenal penat lelah untuk menghasilkan kaedah artistik baharu untuk mengekspresikan alam semula jadi pulau ini dan kehidupan warga pulau. Selepas banyak penderitaan, beliau dapat mencipta gaya yang tidak pernah dilakukan sebelum ini. 

Byun Shiji mendefinisikan cahaya Jeju sebagai kuning coklat (berwarna oker). Cahaya matahari di Jeju yang hampir dengan subtropika, adalah segar. Apabila cahaya itu terkumpul dan kepekatannya mencapai had, cahaya yang tidak berwarna dan lutsinar beralih dengan keinginan untuk berubah. Pemerhati boleh mentafsirkan cahaya berwarna oker secara beremosi seolah-olah cahaya itu merangkumi kesucian alam semula jadi Jeju dan kehidupan tragik orang Jeju. 

Byun Shiji menghasilkan tekstur dan warna latar belakang dalam warna sawo matang dan menerangkan subjek di atas sahaja dengan garis hitam yang ringkas. Dengan cara ini, warna semula jadi subjek hilang, meninggalkan hanya garis hitam untuk menggambarkan subjek. Dengan mengekspresikan Jeju dengan penyederhanaan yang melampau, secara paradoks, ekspresi itu membanjiri minda pemerhati dengan pemikiran dan emosi. Lelaki bongkok yang sering muncul dalam lukisan beliau melambangkan seniman itu sendiri. Walaupun lukisan Byun Shiji ialah lukisan landskap, lukisan beliau juga merupakan potret yang menggambarkan manusia zaman moden yang tidak dapat menetap di mana-mana dan hidup dengan kebimbangan yang tersembunyi. Jadi, sementara Jeju menjadi subjek karya beliau, beliau memperoleh kesejagatan dengan menggambarkan kesunyian kewujudan manusia dan kerinduan terhadap utopia. Inilah sebabnya melihat lukisan Byun Shiji membawa keselesaan dengan cara yang tersendiri.

Pada tahun 1987, Muzium Seni Gidang telah dibina di kaki Puncak Sammaebong di Seogwipo yang anda boleh melihat kedua-dua Gunung Hallasan dan laut. Kang Gu-beom, sepupu Byun Shiji, yang menjalankan perniagaan besar di Jepun, membina muzium ini dan Byun Shiji mengisinya dengan karya beliau dan karya rakan-rakan seniman yang lain. Beliau kemudiannya mendermakan muzium seni ini kepada Bandar Seogwipo yang menjadi muzium seni pertama di Korea yang dimiliki oleh sebuah bandar. Muzium Seni Gidang mempunyai pameran tetap karya Byun Shiji dan anda juga boleh melihat karya seniman utama seperti Kim Ki-chang, Lee Wal-jong, Park Seobo dan Kang Yo-bae.

Lee Wal-jong dilahirkan di Wilayah Gyeonggi pada tahun 1945. Karya beliau merevolusikan lukisan Asia dengan melepaskan diri daripada sumughwa tradisional (lukisan cucian dakwat) dan mencipta lukisan dakwat moden yang menggabungkan pelbagai gaya dan bahan.

Mahu keupayaan untuk melukis dengan bebas, beliau berhenti kerja sebagai profesor seni dan berpindah ke Seogwipo pada tahun 1990. Beliau sedang mencipta satu siri karya di bawah tema "Gaya Hidup Sederhana di Jeju" yang menggambarkan kehidupan dan alam semula jadi di Jeju.

"Gaya sederhana" ialah konsep utama dalam kitab Buddha, Sutra Hati, dan merujuk pada keneutralan yang tidak bersandar ke kiri mahupun ke kanan. Ajaran bahawa semua perkara adalah berkaitan dan terpulang kepada tafsiran juga terdapat dalam Sutra Hati. Lee Wal-jong terpesona dengan ajaran dan cara pemikiran yang terdapat dalam Sutra Hati.

Lee Wal-jong menyedari bahawa gaya sederhana adalah perlu untuk bahagia dan bebas daripada kesakitan dan ketamakan yang tidak dapat dielakkan oleh manusia dalam kehidupan. Beliau mahu semua orang menyedari hikmah gaya sederhana dan mencari kebahagiaan melalui lukisan beliau.

Baik dan jahat, cinta dan benci, kesedihan dan kegembiraan, kebahagiaan dan ketidakbahagiaan, kebebasan dan pengurungan merupakan konsep yang bertentangan. Lee Wal-jong merungkai konflik dunia sebenar dengan mengatur kereta, kijang, TV, golf, ikan, rumah dan bunga dengan cara yang tidak realistik pada kanvas beliau. Melukis bunga dafodil wangi yang lebih besar daripada rumah juga terdapat dalam dunia gaya sederhana seperti yang ditafsirkan oleh Lee Wal-jong. Dengan merungkaikan sifat mementingkan diri sendiri dan konflik masyarakat moden dengan ceria ke dalam dunia yang impian dan realiti digabungkan memberikan satu lagi aspek kebahagiaan kepada pemerhati.

Pada tahun 2011, Lee Wal-jong telah menubuhkan yayasan budaya dan pada tahun 2013, Muzium Walart telah dibuka bertentangan dengan tempat letak kereta Air Terjun Jeongbang di Donghong-dong, Seogwipo-si. Muzium itu merupakan sebuah muzium seni tiga tingkat berkeluasan kira-kira 1,000 meter persegi yang menggunakan Joseon baegja, iaitu porselin putih yang mewakili dinasti, sebagai tema utama. Taman ini diusahakan oleh Lee Wal-jong sendiri, dan karya beliau tersembunyi di semua tempat. Dari taman di atas bumbung, anda dapat melihat pantai Seogwipo, serta pemandangan luas dan panoramik Gunung Hallasan. Selama lebih 10 tahun, Lee Wal-jong telah mengendalikan kelas seni untuk kanak-kanak dan mengambil bahagian dalam khidmat masyarakat.

Lee Jung-seop dilahirkan di Korea Utara dan pada tahun 1935, beliau berpindah ke Tokyo, Jepun untuk mempelajari seni lukis Barat. Beliau kembali ke Korea pada tahun 1945 bersama isteri beliau yang merupakan warga Jepun.

Lee Jung-seop berasal daripada sebuah keluarga mewah, tetapi kekayaan mereka musnah dengan meletusnya Perang Korea pada tahun 1950. Beliau melarikan diri daripada peperangan bersama isteri dan dua orang anak lelaki beliau dan berpindah ke Pulau Jeju. Beliau cuba mencari rezeki dengan melakukan kerja buruh kasar di pelabuhan, tetapi apabila beliau jatuh sakit, beliau tidak lagi dapat meneruskan kerja tersebut. Lee Jung-seop dan keluarga beliau menjadi melarat dan tidak mampu membeli bahan untuk melukis, beliau melukis gambar pada kerajang yang digunakan untuk membungkus rokok.

Pada awal perkahwinan, beliau hilang anak sulung beliau akibat penyakit berjangkit dan karya beliau "Seorang Kanak-kanak Terbang Bersama Bintang Putih" (1947) ialah sebuah lukisan yang mempunyai motif anak lelaki beliau yang meninggal dunia. Tragedi itu menjejaskan beliau sepanjang hidup beliau, begitu banyak karya beliau menyertakan kanak-kanak kecil yang bermain sambil telanjang.

Pada tahun 1952, disebabkan masalah ekonomi, Lee menghantar isteri dan dua orang anak lelaki beliau ke Jepun. Beliau pergi melawati mereka pada tahun 1953 dan beliau dapat meluangkan lima hari bersama mereka, tetapi perjalanan ini menjadi kali terakhir beliau dapat melihat mereka. 

Seoul. Pada masa ini, tiga karya beliau yang dilukis di atas kerajang perak telah dipamerkan di Muzium Seni Moden di New York.

Lee Jung-seop melukis lebih daripada 300 buah karya menggunakan subjek tradisional Korea yang sama seperti kanak-kanak, keluarga, ketam, lembu, ikan, burung dan bulan. Walaupun subjek beliau tidak pelbagai, beliau menggunakan teknik dan media yang pelbagai. Kanvas beliau ialah kerajang, surat, papan lapis dan bahagian dalam buku, manakala media lukisan beliau ialah krayon, paku, penebuk dan kuku jari beliau. Beliau melukis sebegini terutamanya kerana beliau tidak mampu membeli bahan seni, tetapi kita juga boleh mentafsir bahawa karya beliau merupakan eksperimen dan bertentangan dengan norma.

Siri "Lembu Jantan" dan siri "Suami Isteri" yang digambarkan oleh burung jenjang merupakan karya yang mewakili seni Korea. Dalam siri "Lembu Jantan", pemerhati boleh mentafsirkan pelbagai sentimen seperti semangat, kebodohan, keganasan, penderitaan, keinginan untuk berkelana dan kegilaan.

Lee Jung-seop meninggal dunia pada tahun 1956 disebabkan oleh hepatitis. Sama seperti Vincent van Gogh, Lee tidak menerima banyak pengiktirafan sebagai pelukis semasa hayat beliau, tetapi beliau diiktiraf hari ini sebagai salah seorang pelukis yang paling prolifik dalam sejarah.

Rumah di Seogwipo-si tempat keluarga Lee Jung-seop tinggal pada tahun 1951 telah diubah suai dan Muzium Seni Lee Jung-seop telah ditubuhkan di sana pada tahun 1995. Sebatang jalan yang berhampiran juga dinamakan Jalan Lee Jung-seop sebagai penghormatan untuk beliau. Tidak banyak karya yang dipamerkan di muzium seni ini, jadi pemerhati boleh meluangkan lebih banyak masa menumpukan perhatian mereka pada setiap karya.

Kim Young Gap dilahirkan di Buyeo, Chungcheongnam-do pada tahun 1957. Terpesona dengan Pulau Jeju, beliau berpindah ke Jeju pada tahun 1985. Kim yang miskin makan lobak merah dan ubi keledek yang dibuang di ladang, manakala menggunakan wang beliau untuk membeli filem yang beliau gunakan untuk merakam adegan alam semula jadi di Jeju. Subjek karya beliau ialah oreum, Pulau Marado, hujan, salji, kabut, angin, awan dan pokok - semua sifat alam semula jadi Jeju merupakan subjek minat dan cinta untuk beliau.

Untuk menikmati kebebasan sebenar, beliau memilih untuk hidup bersendirian. Beliau tahu bahawa jalan itu akan menjadi sunyi, tetapi beliau berani memilih kehidupan bersendirian kerana beliau percaya bahawa hanya dengan cara itu, beliau boleh melibatkan diri dalam fotografi. Orang memanggil beliau seorang yang gila bekerja, tetapi itu tidak menjadi masalah bagi beliau. Beliau yakin bahawa untuk melihat aspek alam semula jadi yang tidak dapat dilihat oleh orang lain, seseorang itu harus menjadi penagih. Bagi beliau, fotografi adalah serupa dengan pertapaan sukarela sami atau pencari kebenaran.

Semasa menerima rawatan untuk ALS, beliau mengubah suai sebuah sekolah rendah yang terbiar dan membuka Galeri Kim Young Gap Dumoak pada tahun 2002. Beliau meninggal dunia pada tahun 2005. Selepas pembakaran mayat, tulang beliau ditabur di Taman Dumoak.